Miejska Biblioteka Publiczna

Mada poznaje chłopaka innego od wszystkich dotychczas jej znanych: jest nieufny, samotny, tajemniczy, niechętnie opowiada o sobie, szczególnie o przeszłości... "Zapałka na zakręcie" to książka o sprawach ważnych i niełatwych - o skomplikowanym języku uczuć, o tym, jak trudno o miłości mówić, jak trudno spełniać czyjeś oczekiwania, nie zawieść zaufania najbliższych. Ta debiutancka powieść Krystyny Siesickiej chętnie czytana jest do dziś przez dorastające dziewczyny ciekawe książek o miłości, szczególnie tej pierwszej, najbardziej emocjonującej i niepewnej.

Napisałam książkę, której się nie spodziewałam. Znajdziecie w niej dalsze losy bohaterów "Zapałki na zakręcie". A jednak "Pejzaż sentymentalny" jest powieścią trochę inną niż "Zapałka", której "pięć minut powodzenia" zaczęło się przecież wiele lat temu.Czas zmienił nie tylko świat wokół Mady i Marcina, ale przede wszystkim zmienił ich samych.Oczywiście przeczytałam "Zapałkę", kiedy zaczynałam pisać "Pejzaż". I co? I wydawało mi się, że nie jestem jej autorką, tylko ktoś inny, bo dziś napisałabym tę książkę inaczej. A więc czas, który minął, zmienił także mnie.I tu zaczęła się pierwsza trudność, bo skoro zdecydowałam się na powrót do życia Mady i Marcina, sposób napisania tamtej książki już do czegoś zobowiązywał. Nie tylko w treści, ale i w formie. Kłopot był w tym, że tak bardzo chciało się chociaż trochę od tego zobowiązania uciec. No i jest tak, jak jest.Często wydaje mi się, że "Pejzaż sentymentalny" to książka, którą zamówiłyście sobie u mnie w czasie naszych przelotnych spotkań i rozmów, uporczywie pytając: - I co z nimi było dalej?Oto, co z nimi było dalej.

Zatrzymaj echo Sherlock Holmes to ja. Starsza pani w spódnicy do kostek, w wielkim słomkowym kapeluszu na głowie, dodatkowo osłonięta od słońca chińską parasoleczką. Śmieszna? Niewątpliwie śmieszna. Rozglądam się, wiedziona przeczuciem, że zaraz coś się stanie i że warto wyjść temu czemuś naprzeciw, chociaż nie miałam pojęcia, czym to coś może być... Zaproszenie. Zapraszam na parę dni do Osady. Przejdziemy się razem jej uliczkami, brzegiem jeziora, nowym bulwarem. Spotkamy dawno niewidzianych znajomych, poznamy nowych, chociaż jest Zatrzymaj echo opowieścią wyjętą z rzeczywistości i spisaną na jej marginesie, ale przecież właśnie takie bywają letnie dni w Osadzie. Mam nadzieję, że spotkamy się na plackach ziemniaczanych w domu Tiny. Polecam te z borówkami. (K. Siesicka)

Mada poznaje chłopaka innego od wszystkich dotychczas jej znanych: jest nieufny, samotny, tajemniczy, niechętnie opowiada o sobie, szczególnie o przeszłości... "Zapałka na zakręcie" to książka o sprawach ważnych i niełatwych - o skomplikowanym języku uczuć, o tym, jak trudno o miłości mówić, jak trudno spełniać czyjeś oczekiwania, nie zawieść zaufania najbliższych. Ta debiutancka powieść Krystyny Siesickiej chętnie czytana jest do dziś przez dorastające dziewczyny ciekawe książek o miłości, szczególnie tej pierwszej, najbardziej emocjonującej i niepewnej.

Napisałam książkę, której się nie spodziewałam. Znajdziecie w niej dalsze losy bohaterów "Zapałki na zakręcie". A jednak "Pejzaż sentymentalny" jest powieścią trochę inną niż "Zapałka", której "pięć minut powodzenia" zaczęło się przecież wiele lat temu.Czas zmienił nie tylko świat wokół Mady i Marcina, ale przede wszystkim zmienił ich samych.Oczywiście przeczytałam "Zapałkę", kiedy zaczynałam pisać "Pejzaż". I co? I wydawało mi się, że nie jestem jej autorką, tylko ktoś inny, bo dziś napisałabym tę książkę inaczej. A więc czas, który minął, zmienił także mnie.I tu zaczęła się pierwsza trudność, bo skoro zdecydowałam się na powrót do życia Mady i Marcina, sposób napisania tamtej książki już do czegoś zobowiązywał. Nie tylko w treści, ale i w formie. Kłopot był w tym, że tak bardzo chciało się chociaż trochę od tego zobowiązania uciec. No i jest tak, jak jest.Często wydaje mi się, że "Pejzaż sentymentalny" to książka, którą zamówiłyście sobie u mnie w czasie naszych przelotnych spotkań i rozmów, uporczywie pytając: - I co z nimi było dalej?Oto, co z nimi było dalej.

Zatrzymaj echo Sherlock Holmes to ja. Starsza pani w spódnicy do kostek, w wielkim słomkowym kapeluszu na głowie, dodatkowo osłonięta od słońca chińską parasoleczką. Śmieszna? Niewątpliwie śmieszna. Rozglądam się, wiedziona przeczuciem, że zaraz coś się stanie i że warto wyjść temu czemuś naprzeciw, chociaż nie miałam pojęcia, czym to coś może być... Zaproszenie. Zapraszam na parę dni do Osady. Przejdziemy się razem jej uliczkami, brzegiem jeziora, nowym bulwarem. Spotkamy dawno niewidzianych znajomych, poznamy nowych, chociaż jest Zatrzymaj echo opowieścią wyjętą z rzeczywistości i spisaną na jej marginesie, ale przecież właśnie takie bywają letnie dni w Osadzie. Mam nadzieję, że spotkamy się na plackach ziemniaczanych w domu Tiny. Polecam te z borówkami. (K. Siesicka)